دود

فردا که به خانه بازگردم

چه فرقی می کند

بوی تند دود

در لباسم مانده باشد

وقتی با یاد تو بودم

بریم

میای با من بریم

از این شهر خاکستری؟؟؟

بیا آدم نشیم

ببا با من بریم

بیا باهم باشیم

بیا باهم بریم

بیا بریم         

گم شیم

تو این مه

از همه

مست

سیاه مست تو ام

باز هم بریز

 شادی ها پشت در منتظرند 

فردا که بیدار شدیم

خوش دارم

چیزی

یادمان نباشد

ببخش

آسمان باشی

بخشش 

ازتو

اجباری ست

بیا

دور که باشی

کم که باشی در این حوالی

من و شعرهایم 

بی تو غصه میخوریم.

بیا.

بیا کنارم باش 

بیا و شعرم شو.

نا وصفودنی

چشم هایت

نگاهت

لبخندت

عطر تنت.

قابل وصف نیستند 

کلماتم،

من هر چقدر بنویسم

تو بیش تری.

رو برو

میخواهم همین جا روبروی ت باشم

تو حرف بزنی من

بخندمت

تو بخندی من ببینمت

تو ببینی من ببوستم

تو ببندی من بچرخمت

من بچرخمت

من بگردمت