تو این دشت پهناور

احساس
خفگی میکنم
آسمان

برایم خون ببار.

 

شعر فولک گیلانی گیله لای...با صدای پوررضا گریه کنید...

دامان گوده مره تنگ بومه گیله لای
داران خاله جی مره سنگ بومه ی گیله لای
می تیلیفه مار می جنگ بومه ی گیله لای
مره تو بزه ی مره تو بزه ی گیله لای
تی خواب رگه ده داس بزنه ای ده داس بزنه ای... گیله لای جان

نه تنها تی چوشم باران ببارست گیله لای
مرغ و ماهی مره زار بناله ست گیله لای
داران چو جی خون بکله ست گیله لای
مره تو بزه ی مره تو بزه ی گیله لای
تی خواب رگه ده داس بزنه ای ده داس بزنه ای... گیله لای جان

مو خواستی تره خوشبخت بوکونم گیله لای
تی جانه تازه رخت دوکونم گیله لای
تی پاکونه که سخت بوکونم گیله لای
مره تو بزه ی مره تو بزه ی گیله لای
تی خواب رگه ده داس بزنه ای ده داس بزنه ای... گیله لای جان


معنی:

وسعت دشت برای من کوچیک شده دختر گیلانی (در این دشت به این بزرگی احساس خفگی میکنم)
از شاخه های درخت ها برای من سنگ میباره
ماری که تو آستینم بود به جنگ من اومده
دارم آتیش میگیرم، دارم آتیش میگیرم
به رگ خوابت داس بزن دختر گیلانی

نه تنها از چشم تو باران بارید
مرغ و ماهی برای من زار زار گریه کردند
از چوب درختا خون ریخته شد
دارم آتیش میگیرم، دارم آتیش میگیرم
به رگ خوابت داس بزن دختر گیلانی

من میخواستم تو رو خوشبخت کنم
به تنت لباش تازه بپوشانم
جایگاهت رو محکم کنم و پشتیبانت باشم
دارم آتیش میگیرم، دارم آتیش میگیرم
به رگ خوابت داس بزن دختر گیلانی